Katsu
Als allerlaatste locatie van onze tweede trip stond deze locatie in Heers nog op het programma: de Katsu!
De club opende in 1996 de deuren, uit hand van de eigenaars die daarvoor nog Rave Zone Montini open hielden.
Zowel het interieur als het exterieur van de club straalden een industriële look uit.
Ook opvallende elementen in het interieur (zoals een oversized zetel) maakten populaire plekjes in de club.
Tot 2000 lokte de club diverse clubbers tot in Heers.
Nadien is er nog even het ‘discotheque Underground’ geweest, maar dat was geen hoogvlieger.
Op 10 maart 2006 ging dan afterclub Spectrum open, met residents als:
zinno, zolex, dave lambert, marco(la rocca), franky jones,…
Amper 3 weken later, op 26 maart omstreeks 15u30 viel de politie binnen voor een razzia.
Hieronder kan je het nieuwsitem hierover van VTM nieuws bekijken:
We moeten jullie niet uitleggen waarom de afterclub kort daarna de deuren sloot.
Toen wij bij het pand aankwamen was er een slaapwinkel in gevestigd.
Het pand is wel netjes onderhouden. Helaas was de winkel dicht en konden we dus geen kijkje binnenin nemen.
Zo zag de buitenkant eruit:
Van het clubverleden is niets meer te merken…
We vermoeden dat de burgemeester (de verschillende concepten ten spijt) een tevreden man is…
De vroegere bezoekers van de Katsu verenigen zich op een facebookpagina
Real
Na de ontnuchtering van het platgeslagen historische pand in Eksel, stonden er nog 2 stopplaatsen op onze route.
De volgende was discotheek Real in Tongeren!
Tot ons groot jolijt herkenden we het pand onmiddellijk bij onze aankomst in Tongeren.
Hoofdreden daarvoor was dat de discotheek nog steeds open is!
Zo zagen we dat er momenteel niet 1 maar 2 concepten in het pand zitten!
Zowel het hippe Xoda club als Real Club zijn gevestigd in het pand.
Toch redelijk uniek vonden wij, 2 clubs in het pand waar vroeger 1 grote discotheek huisde.
Voor de geschiedenis van deze club hebben we wel heel wat opzoekwerk gedaan.
Alles begon in 1963 toen de originele eigenaar van het pand er de dancing ‘Real’ open deed.
En niet zonder succes, want de dancing groeide al snel uit tot een megadancing die goed bekend was in Limburg en Wallonië.
Overbekend was de voorgevel van de club met zijn speciale neonkarakters.
35 jaar later, in 1998 werd de club dan overgenomen, maar bleef onder dezelfde naam doorgaan tot Real in 2011 de deuren sloot.
Al snel werd een overnemer gevonden, die de club totaal verbouwde.
Het interieur en het exterieur werden in het spierwit gestoken en de club werd Nunu herdoopt, een verderzetting van een bestaand concept uit het Luikse.
Zo zag de buitenkant er toen uit:
En dit was de binnenkant, laat ons eerlijk zijn: een pareltje! (en niet alleen de bikini-babe)
Amper 2 jaar (januari 2013) later ging de club over de kop en werd failliet verklaard door te veel schulden en te weinig inkomsten. In mei 2013 kon de eigenaar toch een doorstart maken, waarna de club even weer open ging.
In November 2013 viel het doek definitief over het Nunu concept.
Het pand stond daarna 3 maanden langer leeg, tot de zonen van de eigenaars van Nunu de het pand in 2 splitsen in februari 2014 tot de 2 concepten die momenteel in het pand huizen (Real en Xoda).
Dit zijn nog 2 foto’s van de nieuwe eigenaars en de verbouwingen (foto’s van Tongeren Vandaag):
En zo hebben we de intussen rijke geschiedenis van het pand toch een beetje met jullie kunnen delen.
Je kan club Real nog vinden op Facebook, of op Realclub.be
Club Xoda vind je eveneens op Facebook en hun website.
Baccardi’s
Onze blog word duchtig gelezen, waarvoor dank.
Velen van jullie zijn al zo vriendelijk geweest om een berichtje achter te laten, dat doet ons deugd dat jullie dezelfde passie als ons delen.
Nog een naam die al veel genoemd is in de reacties van jullie is die van Baccardi’s te Eksel.
Dus na het bezoekje van The Wall in Weelde, stuurden we onze wagen richting Hoofdstraat in Eksel.
Deze foto vonden we op de facebookpagina van Legendary Belgium Clubs, en geeft de originele weergave van het pand:
Helaas wisten reeds al van voor ons vertrek dat we dit zicht niet meer gingen te zien krijgen:
Wanneer je de naam van de discotheek door een zoekmachine haalt kom je al snel krantenartikels tegen uit 2006 waarin te lezen staat dat de eigenaar in 2000 stopte met de discotheek en geen toekomstige bestemming meer had met het pand.
Daarom wilde hij het laten afbreken. De gemeente Eksel heeft zich tegen de afbraak verzet omdat het een historisch erkend pand was uit de 19e eeuw. Er heeft vroeger zelfs nog een brouwerij in gezeten!
Helaas gaf de provincie wel toestemming voor de afbraak, waarna het gemeentebestuur wel in beroep ging maar verloor, en het pand dus alsnog werd afgebroken.
Her en der vinden we op internet nog enkele foto’s van het interieur:
De eerlijkheid gebiedt ons om te bekennen dat we bij ons eerste bezoek aan deze locatie foto’s hebben genomen van de verkeerde plek. We zaten er niet ver naast, maar het was niet de locatie waar de beroemde Limburgse dancing ooit gefloreerd heeft.
En daarom zijn we op een zonnige feestdag nogmaals in onze wagen gekropen om foto’s van grond te gaan nemen.
Dat het uitzicht ten opzichte van de eerste foto in dit bericht helemaal verandert is, moeten we je niet uitleggen: een bouwfirma is bezig met het optrekken van woningen en appartementen.
Ter vergelijking met de foto van het originele pand:
The Wall
Van de zinderende privé club in Zundert ging het naar Weelde, waar vroeger de hardcore discotheek “The Wall” gevestigd was.
The Wall geraakte vooral bij de lieverhebbers van het hardere genre bekend met de vele hardcore feestjes die er gehouden werden. Vele gabbers pendelden trouwens tussen Club X in Wuustwezel en the Wall in Weelde om de beste hardcore te kunnen aanhoren.
Hoe wij het eerst in contact kwamen met deze club, weten we niet meer. We zijn er ook nooit binnen geweest, maar toch is de naam blijven hangen. Daarom hadden we deze locatie graag bij op onze lijst gezet om te zien wat er van over gebleven is.
Opvallend is toch dat er bijzonder weinig te vinden is van deze club. Mogelijks komt dat door het genre dat een beperkte doelgroep aanspreekt, maar foto’s van het gebouw van vroeger zijn bijzonder moeilijk te vinden.
De enige deftige foto’s van het pand vonden we op de facebookpagina van Legendary Clubs:
Die opvallende rood-wit geblokte voorgevel zou in ons geheugen gegrift blijven…
Wanneer de club precies open ging, is ons onbekend. Wel kwamen we te weten dat er begin 2006 beslist werd om niet uitsluitend meer hardcore te draaien, en ook andere concepten het gebouw konden gebruiken. Helaas geen schot in de roos, want in 2007 werd The Wall failliet verklaard. In 2008 ging de unieke voorgevel tegen de vlakte en maakte nadien plaats voor een maisveld.
Het is ook dat maisveld dat we tijdens ons bezoek aan de Prinsenlaan in Weelde te zien kregen… elk spoor van de vroegere hardcore tempel is verdwenen. Als je op de vorige foto goed kijkt, kan je links op de foto nog een stukje van een houten bijgebouw zien.
Dat bijgebouw is een frituur die er nog steeds staat.
Jammer dat we niet meer van deze discotheek kunnen vertellen. Mochten we op nieuwe data stoten, horen jullie er zeker van!
Barocci
Het verslag van onze eerste trip werd uitvoerig gelezen, en er kwam menig reactie op, waarvoor dank!
Een naam die toch veel genoemd werd als ‘gemiste’ club, was die van Barocci in Zundert (NL).
Net over de grens (letterlijk) maar overbekend in de grensstreek!.
En speciaal voor jullie hebben we deze bezocht om jullie te laten zien wat er van de club geworden is.
De discotheek opende in 1991, op 24 Augustus onder de naam Mega House Temple Barocci. Residents waren Yves de Ruyter en Bart Bellens. De club werd in geen tijd bekend onder de Vlaamse en Nederlandse jongeren.
In 1993 en 1994 moest de club 2x sluiten. Na de sluiting veranderde de naam in Mega Dance Theatre Barocci.
Eind 1994 sloot de club haar deuren.
Hier kan je trouwens de originele radiospot beluisteren om de opening van de club aan de kondigen:
Zo zag het pand eruit in de jaren 90:
De discotheek werd toen open gehouden door Richard en zijn vrouw.
Nu, meer dan 20 jaar kwamen we bij het plannen van onze trip te weten dat de discotheek werd omgebouwd tot privé club Privilege.
Fascinerend voor ons was hoe een club die maar goed 3 jaar is open geweest, zulke indruk heeft achter gelaten bij de vroegere bezoekers.
Dat op zich leek ons al een fantastisch verhaal om met jullie te delen.
En daarom gingen we aan het mailen met de eigenaar van de privé club.
Aan de andere kant van het toetsenbord zat de kleinzoon van Richard, die vertelde dat het gebouw nog steeds in handen was van zijn grootouders.
Op de ietwat ongewone vraag of wij de club een bezoekje mochten brengen met onze fotocamera kwam een verassend positief antwoord.
En dus stonden wij op een zonnige zondag namiddag aan de Belgisch-Nederlandse grens in Zundert.
Rond het pand is nu een grote haag aangeplant, om zo blikken van buiten af te weren.
Het pand is nog steeds goed herkenbaar:
Als je door de grote haag komt gereden, kijk je pal op de vroegere ingang van de discotheek:
Eenmaal aangekomen werden we opgewacht door Richard, de vroegere eigenaar van de discotheek en nu van de club.
Een vriendelijke oude man die voluit verteld over de gloriejaren van de discotheek.
De opening was een groot succes, elk weekend zat de tent afgeladen vol.
Met de vele bezoekers kwamen er ook problemen. Na aanhoudende problemen zagen Richard en zijn vrouw het niet langer zitten om een discotheek open te houden, maar veranderde het concept naar privé club. Ook een schot in de roos, zo blijkt als dit concept na bijna 20 jaar nog steeds succesvol is.
Uiteraard konden wij niet anders dan aan Richard vragen hoe hij tot dit concept gekomen was? Een discotheek uitbaten leek ons toch iets heel anders dan een pand waar mannen en vrouwen hun wildste fantasie tot leven zien komen.
Bleek dat het Richard al van zijn 17e in het bloed zat om er een ‘bijverdienste’ op na te houden. Zo verhuurde hij zijn eigen kamer aan meisjes die graag mannen verwennen.
En, zo vertelde hij, de infrastructuur is niet zo gek anders dan die van een discotheek. We hadden de investering toch gedaan om de hal achter het huis te zetten, volledig met luchtverversing, bars, toiletten,… Een discotheek open houden was leuk, maar al die regeltjes en controle is niet leefbaar. En daarom hielden ze het discotheek leven voor bekeken, en richtte zich op zijn 2e ‘hobby’.
De club onderging een verbouwing, zo werden er privékamers gemaakt en werd er onder andere een jacuzzi en sauna in de main hall geplaatst.
De vroegere bezoekers zullen zeker de vele lichtjes in de vloer herinneren, die nog steeds functioneren!
Trots liet Richard ons de vroegere main hall zien, kijk en geniet mee met ons:
Aan het plafond prijkt de vroegere lichtinstallatie nog! Dit moest een vlinder voorstellen, waarvan de vleugels konden bewegen. Omdat er in de privéclub niet veel licht gewenst is, werkt de installatie niet meer, maar het blijft wel indrukwekkend!
Op de zijkant van de ‘vleugels’ staat nog duidelijk de naam van de vroegere mega dancing:
Verder in de main hall overal de doorlopende lichtjes. Knap werk!
Nog een aanzicht vanop het balkon van boven:
Iets wat Richard dacht dat de vroegere bezoekers zich ook zeker nog zullen herinneren is de speciale blacklight-verf die men gebruikt heeft her en der in de discotheek. Er zitten speciale deeltjes in die oplichten onder blacklight.
Verder zijn er nog enkele bars open, om de huidige klanten van verkoeling te voorzien na de nodige inspanningen:
Boven op het balkon werd er een zeer groot bed geïnstalleerd:
Wie vroeger bovenaan de goed verlichte trap stond, centraal in de ruimte, keek recht op het blinkende logo van Barocci. Dat logo hangt er nog steeds, ware het niet dat het nu iets anders is aangekleed:
We waren erg blij te zien dat er nog zoveel van de vroegere mega tempel bewaard is gebleven, en dat mensen zich nog steeds kunnen uitleven in het pand.
Ga je graag zelf eens een kijkje nemen? Club Privilege is bereikbaar via hun website.
De vroegere bezoeker van Barocci verzamelen zich in een Facebook groep.
Highstreet
In Hoogstraten vonden we de Highstreet, die ook niet op onze trip mocht ontbreken.
In 1984 opende de discotheek voor het eerst zijn deuren in de uithoek van de Kempen.
Berucht werd de club al die tijd niet, maar bekend wel! Na 30 jaar hield de uitbater er mee op, waarna er een aantal nieuwe concepten in het pand kwamen.
Het ene concept al succesvoller dan het andere, inmiddels is het pand nog steeds open onder Highstreet 2.0.
Bij onze aankomst in Hoogstraten zag de club er zo uit:
De grote chrome H laat er geen twijfel over bestaan waar we zijn.
Wist je trouwens dat het gebouw er vroeger iets anders uit zag?
Highstreet 2.0 is nog steeds open,
meer info vindt je op de Facebook van de club.
Club X
Van de Globe in Stabroek, naar de Qu in Brasschaat en verder naar Club X in Wuustwezel. We zijn vast niet de enigen die deze route vroeger deden, en ondanks het feit dat al deze clubs er nu niet meer zijn, deed het toch wel wat met ons.
We werden er aan herinnert dat we nooit de gelegenheid hadden om de indrukwekkende trip die we nu aan het maken waren, nooit (deels) konden maken als de zon onder gegaan was om van de ene grote bekende megadancing naar de andere te rijden.
Maar goed, nog een naam die we de eerste trip reeds op ons lijstje hadden staan, maar die we simpelweg niet gevonden hadden. Opvallend, want de vroegere dancing Cartouche/The Site enkele meters verderop hadden we wel gevonden.
En daarom deze rechtzetting 🙂
De buitengevel is maar weinig verandert, buiten de immense naamborden op de voorgevel dan. Momenteel huist er een elektriciteitsbedrijf in het pand:
En wie kent die grote groene X niet?
Club X werd in 1993 geopend, voortvloeiend uit de piratenzender Channel X. Door zijn ligging in de grensstreek trok deze hardcore discotheek al snel menig bezoekers van zowel Nederland als Belgie.
Op 8 januari 1995 kwam er een kink in de kabel toen de Belgische politie tijdens één van haar grootscheepse ‘razzia’s’ die zij in clubs hield, een kleine hoeveelheid drugs vond. De burgemeester van Wuustwezel besloot hierop Club-X 4 maanden dicht te gooien waarna de organisatie uitweek naar de 15 km verderop gelegen discotheek Qu, die al snel werd omgedoopt tot ‘Clubje X’.
Op 19 mei 1995 ging Club-X weer open en werd er naast het uitbrengen van de Club-X verzamelcd’s ook een single gereleaset: ‘The Sequel (la la la)’
Daarnaast werd er door Jambers ook een reportage gemaakt van de portier van de discotheek: Rudi De Loos.
Uiteindelijk werd de club op 1 mei 2000 gesloten door het gemeentebestuur.
Door de immense bekendheid van toen, is de club nog steeds niet vergeten!
De Facebook-pagina van de Club is nog steeds druk bezocht, en zelfs de originele website werkt nog steeds!
Qu
Net als vele jongeren in de gouden discotheekjaren gingen wij ook van Stabroek naar Brasschaat, voor de Qu.
Over deze club is ook niet heel veel bekend, maar wel dat ze veel volk trok.
Van wanneer tot wanneer de club open was, is ons onbekend gebleven.
Wel had de discotheek zoals alle clubs die tijd bijzondere aandacht van de politie.
De muziek die er gespeeld werd was van het iets stevigere type. Na de sluiting zou er ook nog even Club-X gevestigd zijn.
Dit is hoe de club er in zijn glorietijd uit zag:
Vandaag de dag vind je er helaas geen restanten van de club met strodak, maar een bowlingzaak:
Globe
Globe: ook geen onbekende in het discotheek-milieu, in tegendeel!
We hadden deze naam al op de lijst van onze eerste trip staan, maar hadden toen door gebrek aan deftige voorbereiding de locatie niet gevonden.
Daarom kwam deze naam als eerste weer op onze nieuwe lijst, en ditmaal lieten we niets aan het toeval over!
Het gebouw zou inmiddels met de grond gelijk gemaakt zijn, maar toch zou de plek zonder problemen herkenbaar moeten zijn door de 2 grote lange bomen op de parking.
En dus gingen wij weer op pad naar Stabroek, om daar inderdaad de 2 bekende bomen op de parking te vinden:
De bomen staan er nog wel, maar van het originele pand schiet werkelijk niets meer over.
Er staat nu een supermarkt in de plaats:
Opvallend is wel dat de Globe zelfs na jaren na de sluiting nog ver bekend is, maar er bijzonder weinig informatie over deze club te vinden is.
De club ging voor het eerst in 1988 open. In enkele jaren tijd groeide het bezoekersaantal van de kleine underground club aanzienlijk. Tot in 1992 de politie tot 2x toe binnen viel.
Door de nasleep van dat proces moest de club sluiten in 1993.
In 1994 ging de club weer open, wat niet door iedereen verwacht was, maar wel door velen werd toegejuicht. En terecht, de Globe was een icoon die tijd. Niet alleen omdat het 1 van de eerste afterclubs was, die ook overdag open was, maar ook voor de muziek die er gedraaid werd. Dat maakte dat de club goed bekend was onder Belgische en Nederlandse jongeren. DJ’s als Tofke en Yves de Ruyter maakten de Globe een niet te missen halte in een feest-weekend die tijd.
Niet veel later werd de club definitief door de burgemeester gesloten, waarmee een eind kwam aan de immer bekende afterclub.
De vroegere bezoekers en liefhebbers van de bekende Stabroekse club verzamelen zich op een fanpagina op Facebook.
Café d’Anvers
En om ’s morgens maar direct met de deur in huis te vallen: onze eerste echte stop Zondag was Café d’Anvers, in het midden van de rosse buurt in Antwerpen.
We hadden Zondag vroeg normaal een afspraak met de mensen van Club Elegance (Ex-Cherrymoon). Helaas kwam er niemand op de afspraak opdagen, waardoor we verder gereden zijn naar de Verversrui om dit Antwerpse icoon te bekijken.
We hadden ook naar dit management gemaild om een afspraak te maken, maar helaas zonder gevolg. Daarom waagden we onze kans om daar ’s morgens aan de bel te gaan trekken. Ook dat bleef (wat een verassing op Zondag ochtend 🙂 ) zonder antwoord.
En eerlijk toegegeven: we waren toch niet helemaal op ons gemak daar in die Verversrui. Overal meisjes van plezier, en dan 2 jongens met grote camera’s over straat. Daarom ging de camera onder de trui tot vlak voor de voorgevel.
Even kijken of er geen meisjes bij op de foto staan, en dit was het resultaat:
En dan maar snel weer naar de auto voor de volgende stop.
Wel jammer dat we geen kijkje binnenin konden nemen.
Dit Antwerpse icoon behoeft bij weinigen nog een intro: de club is al van 1989 open en trekt sindsdien van heinde en verre bezoekers. Naast tal van grote namen achter de dj-decks hosten ze ook talloze bekende concepten, en zelfs podiums op Tomorrowland en Extrema outdoor.
Ook de lichtgevende dansvloer is een bekende referentie.
Wist je trouwens dat de club ook geregeld opduikt in de DJMag’s Top 100 Club-lijst?
Niet voor niets dus dat deze grote naam niet mocht ontbreken op onze lijst.
Café d’Anvers vindt je via de website of via hun Facebook-pagina.
Bed & breakfast trip 2
De trouwe volgers zullen gelezen hebben dat we tijdens onze eerste trip een b&b hadden geboekt om onze trip rond te kunnen maken.
Dat was ook met onze 2e toer niet anders, en vandaar dat we op zoek gingen naar een B&B in de buurt van Kokorico om ‘sanderendaags weer vroeg te kunnen beginnen met onze passie.
Helaas was dat buiten het toeristische seizoen in centrum Gent gerekend, een plaatsje zoeken bleek niet zo makkelijk.
Tot we bij het aloude cafe Folklore uit kwamen:
Dit bruine volkscafe heeft achteraan ook een bed&breakfast, klein maar gezellig.
Meer moest dat voor ons niet zijn. Na een fris pintje van de cafébaas konden we onder de wol, om ‘sZondags vroeg weer de baan op te gaan!
Kokorico
Als laatste halte op onze eerste dag van onze tweede trip alweer een grote naam: Kokorico.
Deze discotheek stond zeer hoog op ons lijstje om te doen, en daar heeft de lichtinstallatie alles mee te maken! Men zegt wel eens dat de Kokorico de kleine Zillion is. Het bedrijf Techno-Construct dat trouwens de lichtinstallaties van onder andere de Zillion, Versuz (Docksite), Webside gebouwd heeft en al een aantal keer op onze blog werd vermeld, heeft zich ook in deze tent uitgeleefd. Meer nog: de eigenaar van Techno Construct is de eigenaar van de Kokorico! Logisch dus dat de discotheek sjokvol technische snufjes zit en de meest indrukwekkende lichtshow van Belgie heeft.
Vooraf hadden we meermaals geprobeerd om met de eigenaar in contact te komen, om ons deze avond binnen te laten zodat we foto’s konden nemen van het interieur en de indrukwekkende installatie.
Helaas hadden we geen antwoord gekregen, en dus trokken we onze stoute schoenen aan: de discotheek was die zaterdag-avond open voor een feestje. Omdat we weten dat een discotheek heel wat voorbereiding vraagt voor de eigenlijke openingsuren, gingen we ervan uit dat er ongetwijfeld personeel aanwezig moest zijn bij onze aankomst aldaar.
Het schemerde al toen we in Zomergem aan kwamen, en er brandde nog geen licht aan de buitenkant van de discotheek. Wel zagen we achteraan een ober met wat materiaal heen en weer lopen. Op onze vraag of de eigenaar of manager aanwezig was, en of we die even mochten spreken nam de jongeman ons mee naar binnen, naar het kantoor van de manager.
Na even wachten kwam een mooie brunette ons welkom heten, zij was de manager. We legden uit dat we een fotoreportage wensten te maken, en dat we geen antwoord mochten ontvangen op onze mails/telefoontjes. Na wat twijfelen antwoorde ze enthousiast: “We doen vandaag enkel de kleine zaal open, omdat het zomer is, maar ik zal de light jockey informeren dat hij alle lichten voor jullie aan zet in de main hall zodat jullie mooie foto’s kunnen nemen, goed?”
Wow, dat hadden we helemaal niet verwacht. Maar toegegeven, we waren zeer blij dat we die kans kregen, het is natuurlijk ook goede publiciteit voor de discotheek.
En dus konden wij in alle rust foto’s nemen van de meest indrukwekkende lichtinstallatie die wij al gezien hebben.
We mochten alvast de “Booty” room fotograferen, dat was de zaal die deze avond open was en waar de lichtinstallatie reeds van aan stond. In tussentijd had de light jockey tijd om de installatie in de main hall op te starten: Perfect!
Tijdens onze fotoshoot ging de discotheek open en stroomde de bezoekers toe. Ondertussen was de LJ klaar met de opstart van de main hall, die exclusief voor ons even open ging. Geniet mee met ons:
Hier zie je 2 aquariums waar langs het plafond van de discotheek danseressen in kunnen om het publiek te entertainen. Er zit een persluchtslang in de tank om belletjes te kunnen maken.
En dit is dan de befaamde ‘spin’: 8 poten, met aan elke poot een truss-constructie die 360° in elke richting kan bewegen. De poten van de spin kunnen opgetrokken of neergelaten worden, en de hele constructie kan rond draaien. Het middenstuk kan ook opgetrokken of neergelaten worden.
Dit is de vestiare, netjes afgewerkt met leder tegen de muur.
In de Main Hall zijn 2 togen: de verlichte Coca-Cola toog, waar je trouwens Roger, de eigenaar van Kokorico en Techno Construct aan ziet zitten.
En dan de toog aan de zijkant van de dansvloer.
Als je dacht dat het daar stopte, heb je het grondig mis!
Het interieur van de Main Hall is nog uitgerust met een scannerwall, en daarboven nog een ‘fanwall’, een constructie vol met ventilatoren.
Beide constructies kunnen opgehaald of neergelaten worden, naargelang het effect.
De scanner- en fanwall hangen boven het podium, dat nog een groot videoscherm herbergt (hier achter de scannerwall)
Op het einde van de armen van de spin zijn de constructies aan de ene kant uitgerust met scanners en met PAR spots, en aan de achterzijde met strobo’s, washlights en neon.
Wat ons bijzonder opviel was de netheid in de discotheek! In vele clubs is de lichtinstallatie bedekt onder een dikke laag stof, maar niet in Kokorico!
Wanneer we trouwens naar het plafond keken, zagen we in de hoeken van de discotheek luiken in het plafond. Deze kan je zien op onderstaande foto. Roger vertelde ons dat die luiken open konden en langs daar kleine podiums naar beneden konden gelaten worden met dansers op. Knap staaltje van techniek!
Tot slot had Kokorico nog een derde room voor ons in petto: de Club 25 zoals ze dit zelf noemen:
Een trendy room waar met groove en elektro vooral op het oudere publiek gemikt wordt.
Na de shoot konden we nog napraten met de eigenaar, een heel aangename man. Zo vertelde hij dat hij recent het gebouw van ‘The Lord’ in Schepdaal had opgekocht om de discotheek te verbouwen en opnieuw te openen. Dat waren dus de werken die we gezien hadden in Schepdaal! De opening was in 2016/2017 voorzien. Prachtig hoe een zakenman het in deze tijd nog aandurft om een discotheek te heropenen!
Wat trouwens ook ter sprake kwam was de opvallende aandachtstrekker die op de voorgevel van de Kokorico prijkt: het vliegtuig!
Roger vertelde ons dat het een heel gedoe was om het vliegtuig op zijn plaats te krijgen. Zo moest hij goedkeuring krijgen van de provincie om de vlieger daar te plaatsen. Na veel papierwerk kwam de vergunning er toch. Een grote kraan werd ingehuurd om het toestel op zijn plaats te krijgen. Om het gevaarte te plaatsen werd zelfs even de grote baan naast Kokorico volledig afgezet! Door de vele wind liep het niet van een leien dakje. Op een gegeven moment moeten de vele toeschouwers die zich aan de Kokorico hadden verzameld om het schouwspel te bekijken zelfs mee geholpen hebben door aan touwen te trekken om de Vickers Viscount op zijn plaats te krijgen.
Voor diegenen die er aan twijfelen: het is een echt vliegtuig 🙂 het heeft verschillende jaren als vrachtvliegtuig gediend en heeft de hele wereld gezien. Voor de plaatsing naast de dancing werden alle waardevolle stukken reeds gedemonteerd (motoren, cockpit instrumenten,…) De hele binnenkant werd gestript om gewicht te besparen. Ook de propellers zijn nagemaakt, omdat de originele nogal prijzig en zwaar zijn.
Wist je trouwens dat je de historie van die vlieger online kan bekijken?
Bekijk hier de historie van het vliegtuig naast Kokorico.
Als je zoekt op registratie “G-AZNA” vindt je de volledige levensloop van het vliegtuig dat zijn tocht begon in Zuid-Afrika en nu naast de meest uitgeruste discotheek van het land staat.
De eigenaar verklapte ons ook nog een primeur: zo is hij van plan om ook de main hall van Kokorico onder handen te nemen als zijn nieuwe discotheek in Schepdaal gerenoveerd is. Wij kijken alvast uit naar beide (her-)openings!
Wie dus de straffe lightshow met het nodige spektakel wil aanschouwen moet aan de Grote Baan in Zomergem zijn.
Je vindt Kokorico op het web: www.kokorico.be of op Facebook
Sotto’s
Een half uurtje rijden van Waregem vinden we Zottegem, thuisbasis van Sotto’s.
De overbekende megadiscotheek opende in 1999, vlak achter de vroegere discotheek Krypton. Allebei in het bezit van dezelfde eigenaars. Sotto’s was bedoelt als megadancing/evenementenhal waar vooral in de beginjaren tal van vlaamse artiesten opgetreden hebben.
De laatste jaren hebben diverse initiatieven geprobeerd terug leven te blazen in de grote hal in Zottegem, maar tevergeefs.
Hier zijn nog enkele foto’s van Sotto’s die we jullie niet wilden ontnemen:
Bij onze aankomst in Zottegem waren wij bijzonder nieuwsgierig naar wat er van het pand geworden was. Het laatste wat we lazen in de krant was dat een nieuw initiatief om er een evenementenhal van te maken failliet verklaard was.
We moeten niet lang zoeken voor de bekende voorgevel opdoemde.
Het gebouw gaf ons een achtergelaten indruk: overal onkruid dat weelderig tierde en het gebrek aan onderhoud aan het gebouw liet zich ook al blijken.
Hier de ‘achterkant’ van het gebouw:
Op de voordeur kon je niet om de politiezegels heen, het pand was goed verzegeld. De politie had er volgend document aangebracht:
Er staat te lezen dat het pand niet voldoet aan de richtlijnen van de brandveiligheid en dat de uitbater failliet verklaard is. Om te voorkomen dat er toch nog evenementen worden georganiseerd, werd het pand verzegeld.
Omdat het pand door de politie verzegeld was, en wij geen zin hebben om in een verzegeld pand betrapt te worden moesten we het helaas met foto’s van de buitenkant stellen. Toch konden we een glimp van de inkomhal nemen door onze camera tegen het glas van de voordeur te zetten. Het glaswerk is immers reflecterend.
En dus moesten we ook deze locatie verlaten met een wrang gevoel: hoe zo’n prachtig pand met veel mogelijkheden toch niet uit de moeilijkheden geraakt. We hopen alvast dat er zich snel een succesvol concept in huist, zodat men terug van het pand kan gebruik maken.
Sotto’s vindt je nog terug op Facebook, waar een groepje liefhebbers zich hebben verzameld.
Cirao
We kwamen aan in Waregem, in de M.Windelstraat.
Hier zou de vroegere ‘Dance Hall’ Cirao moeten gelegen hebben
Na even rond rijden hadden we dan toch de huisnummer gevonden, maar geen ex-discotheek pand te bespeuren.
Zaten we wel juist? Even vragen aan een buurtbewoner. De gast was nog redelijk jong, en wist absoluut niets af van een vroegere discotheek in zijn buurt. Dan maar zelf op pad.
Het huisnummer was juist, enkel was er nog een lange oprit naar achter toe. Vooraan kon onmogelijk een club geweest zijn, gezien de beperkte parking (2 wagens) vooraan. Wij dus de lange oprit op, naar achter toe. En jawel hoor: daar stond het pand nog waarin vroeger club Cirao huisde:
Momenteel is er in het pand het confectiebedrijf Balko gevestigd, maar het gebouw begon zijn oorsprong ooit eigenlijk als zwembad! Nadat er eerst nog een ander concept (Carioca) de dansdeuren openende, kwam uiteindelijk in 1992 Cirao in het pand. Onder andere Phi-Phi en Laurent Warin hebben er plaatjes gedraaid. Tot juni 1994 is de club open gebleven, nadien is er zich dus het modebedrijf gaan vestigen.
In de korte tijd dat de club is open geweest, heeft het heel wat bekendheid vergaard door de vele buitenlandse (Nederlandse en Engelse) guestDJ’s die het achter de decks zette.
De liefhebbers van de Cirao is nog steeds actief op Facebook! Je vindt ze hier.
Fifty-Five (55)
Vanuit het Waalse Pecq ging het via de autostrade naar Kuurne, thuisbasis van de grootse club 55.
De naam 55 (Fifty-Five) komt oorspronkelijk van een club in Gent, opgericht in de vroege jaren 80 door dezelfde eigenaars die in 1986 in een oud fabriekspand een discotheek met dezelfde naam en logo openden.
Vooral in het begin van en tijdens de New Beat periode maakte 55 furore door baanbrekende import platen te draaien en de trend te zetten.
De discotheek moest in 1992 helaas de deuren sluiten, wat maakt dat het gebouw sinds dan leeg staat.
Wist je trouwens dat 1 van de vroegere eigenaars in 1993 (1 jaar na sluiting 55) de Fuse in Brussel opende en later I love Techno uit de grond stampte?
Toen wij aan het oude fabrieksgebouw aan kwamen, vielen ons onmiddellijk de buren op: een hele reeks moderne flats net aan de overkant van het smalle, rustige weggetje naast de ex-discotheek.
Vanop bijna alle terrassen zaten bewoners van de flatgebouwen onze parkeer-manouvers te aanschouwen.
Zie hier de kiekjes die wij konden nemen van de ooit zeer beroemde discotheek:
Zoals reeds vermeld werd ons doen en laten goed in de gaten gehouden door de buren aan de andere kant van de weg. Hoewel het pand verlaten en bouwvallig was, riskeerden we het toch niet om een kijkje binnenin te gaan nemen (de deuren waren trouwens allemaal goed vergrendeld)
Daarom moest het dus helaas (weeral) met foto’s van de buitenkant blijven, wederom onze excuses hiervoor!
Axiome
Nog in Pecq vinden we de club Axiome, ook een naam die aardig wat bekendheid geniet.
Zo zag de gevel er uit tijdens de gloriedagen:
Axiome is zowel bekend als club en afterclub. Je vond er vroeger de beste techno en house platen in de mix door DJ’s zoals Kevin Jee en Phi-Phi (Extreme/At The Villa).
Verder is er over deze club op het internet eigenlijk bijzonder weinig te vinden, daarom moeten wij ook op onze honger blijven zitten over hoe de club ontstaan is en ze uiteindelijk is moeten sluiten.
Op het adres van de vroegere Axiome vonden wij in 2015 dit gebouw:
Alweer een ex-discotheek opgeslokt door een casino? Wij waren alvast niet zeker. Ondanks dat de GPS ons aangaf dat dit het adres zou zijn, en wij geen ander gebouw in de buurt konden herkennen als de vroegere Axiome nemen we voorlopig aan dat dit het geval moet geweest zijn. Als vroegere bezoekers even kunnen bevestigen aub? 🙂
EDIT:
Na wat bijkomend onderzoek is ons duidelijk geworden dat een brand het gebouw van discotheek Axiome in januari 2002 volledig in de as legde, het pand brandde helemaal af. De brandweer had brandversnellers gevonden, wat doet vermoeden dat de brand is aangestoken geweest.
H2O Club
Van Holy Ghost in Sirault is het niet zo ver naar de H2O club in Pecq.
Dus niet veel later nadat we de deur van de bekende kerkdiscotheek achter ons dicht trokken, kwamen we aan in de straat van deze volgende grote Waalse nachtclub; de H2O club.
Een prachtig bord aan de hoek van de straat wijst de weg, maar vooral de ondertitel trok onze aandacht 🙂 wijze woorden!
Misschien hechten we er bij de andere clubs te weinig aandacht aan, maar een belangrijke factor voor een nachtclub is ook de parking! Denk maar aan de 2 iconische bomen op de parking van de vroegere “Globe”, of hoe het gemeentebestuur van Gavere de parking van club “The Oh” afsloot.
Ook omdat we allemaal onze avond beginnen en eindigen op de parking, zijn er voor velen tal van herkenbare punten op deze plaats voor/naast/achter onze favoriete clubs. En daarom: een foto van de parking van H2O Club, met zijn toch wel typerende indeling.
Maar natuurlijk rijden we niet het hele land (2x) van boven naar onder af om enkel maar de parkings te bezoeken. Nee, dit is het waar het ons om te doen is, de club zelf:
Omdat we vooraf geen antwoord kregen van de eigenaar, en op de dag zelf niemand beschikbaar was om een kiekje binnenin te nemen hebben we het helaas bij deze foto’s moeten houden en hebben we onze route verder gezet.
Opmerkelijk detail dat jullie ook niet zal ontgaan zijn: we zijn zowaar foto’s vergeten te nemen van het discotheekgebouw zelf! Enkel de inkom werd gefotografeerd, en de parking uiteraard, maar het eigenlijke gebouw niet… onze excuses!
Reden hiervoor misschien is dat het niet echt opvalt als discotheek: langs de straatkant is het een grote wit geschilderde hal met een grote massieve poort. Eenmaal binnen de poort krijg je de voorkant van de wit geschilderde hal te zien, waarvan enkel het inkomgebouw de aandacht trekt. Geen grote neonletters of opvallende elementen in de gevel dus.
De Club is nog steeds open, en kan zelfs afgehuurd worden voor feestjes of evenementen.
Alle info vindt je op: www.h2Oclub.be
Holy Ghost revisited
Van Brugelette naar de volgende bestemming in Pecq is het een kleine omweg om nog eens in Sirault te stoppen.
Trouwe lezers zullen nu wellicht al wel weten welke locatie we bedoelen: de Holy Ghost, die even een At The Villa concept herbergde.
Van onze vorige, eerste trip is deze ons steeds het sterkst bij gebleven. Ongelofelijke locatie, een discotheek in een kerk…
En vandaar dat we er een dik jaartje later nog eens gepasseerd zijn:
Wat ons al onmiddellijk op viel was dat de voordeur gesloten was 🙂
Vorige keer stond die wagenwijd open en stond zelfs op het punt om uit de muur te vallen.
Binnen treffen we het inmiddels bekende interieur aan, of wat er nog van over blijft. Het verval ten opzichte van een jaartje terug valt wel op! Plafondpanelen komen naar beneden, de vloer van de beide balkons is verder verrot:
Ook valt het op dat er meer graffiti en vochtschade aanwezig is, wat ten koste gaat van de originele muurtekeningen
Nog een reden waarom we hier even stopte is dat we tijdens het filteren van de foto’s van vorig jaar gemerkt hadden dat niet alle details die we wilden meegeven met jullie scherp op foto stonden. Daarom hebben jullie deze originele (!) muurtekeningen nog tegoed:
En nog een laatste foto die we jullie niet wilden onthouden: velen onder jullie zullen zich misschien afvragen wat er in de klokkentoren van de kerk hangt? Ziehier het antwoord:
Mackenzie
Na onze vorige stop kwamen we aan in Brugelette, thuisbasis van de Mackenzie club.
Bij menig discotheek-ganger en house liefhebber zal de naam Mackenzie wel een lampje doen branden, en dat is helemaal niet onterecht:
De toenmalige club Mackenzie was eigendom van de vader van Patrick Fasseau, beter bekend als Pat Mackenzie. Patrick mocht in de club van zijn vader als DJ draaien. De zaak is een schot in de roos. DJ Pat Mackenzie en DJ Goldfinger zorgden er voor dat de Mackenzie DE club in de buurt was.
Samen met DJ Stephane Akenan (die ook in de Mackenzie draaide) richtte Patrick de gelijknamige procudergroep ‘The Mackenzie’ op, ongetwijfeld bekend bij velen van jullie.
Patrick zat trouwens ook mee in de groep ‘Virtual Zone’ en richtte ook het platenlabel Mackenzie op!
Deze discotheek was dus de thuisbasis van de populaire muziekgroep, die samen met zangeres Jessie heel wat dansvloeren wist te doen vol lopen.
Later veranderde de naam naar The Mackenzie ft Jessy.
Hun eerste single uit 1995 ‘I am free’ staan in menig geheugen gegrift:
En net zoals jullie nu nieuwsgierig zijn naar wat er met de club is gebeurt, waren wij dat ook toen we in Brugelette aankwamen.
De lage bouw, met het afdakje aan de inkom waren de eye-catcher.
Op het pand hangen doeken van Glam’s club, maar dat privé concept is intussen over de kop gegaan.
Er was niet echt een ‘bewoonde’ indruk bij ons bezoek, maar het gebouw was nog in deftige staat. Helaas dus geen foto’s van de binnenkant.
Op de facebook pagina van DJ Goldfinger zijn er trouwens nog een ton foto’s te vinden van de Mackenzie en zijn bezoekers:
Facbook pagina DJ Goldfinger
Wie zijn geheugen nog eens even wil opfrissen en te weten wil komen wat het platenlabel The Mackenzie over de jaren heen allemaal geproduceerd heeft, is er deze Discogs pagina.
The Lord
Op een half uurtje rijden van Aalst bevonden we ons op de Ninoofsesteenweg in Schepdaal.
Jep, niet toevallig het adres van ‘The Lord’ 🙂
We hadden hoge verwachtingen bij deze locatie, het laatste nieuws dat we van deze locatie vonden was dat deze nog steeds te koop stond, sinds de club de deuren sloot in Juni 2010.
Ook mede omdat deze foto spontaan in ons geheugen opspringt als we over ‘The Lord’ spraken:
De foto van de vroegere zuivelfabriek die omgebouwd werd tot discotheek sprak zo tot onze verbeelding, dat we deze locatie absoluut moesten gedaan hebben.
Op het wereldwijde web vonden we trouwens nog een foto/prent van die oude zuivelfabriek:
We keken er naar uit om die beroemde schouw in de verte reeds te zien opdoemen.
Bij onze aankomst kregen we dit beeld te zien, zonder schouw:
Het pand helemaal gestript, maar te netjes om bouwvallig te zijn: er waren dus verbouwingen aan de gang!
Tijdens de rondgang rond het pand, viel ons dit papier op, dat tegen de toegangsdeur hing:
Leest u de vet gedrukte woorden even opnieuw:
-Techno Construct (van de showinstallaties in oa Zillion, Versuz, Kokorico,…)
-“het verbouwen en uitbreiden van een discotheek”
Woohuuw! Eindelijk! We hebben het gevonden!
Iemand die de dag van vandaag nog de moed en kracht (en portemonnee) heeft om een oud icoon te verbouwen en er opnieuw een discotheek van te maken.
Dit was leuk om te lezen! Van alle locaties die we tijdens onze beide routes gedaan hebben, is dit de enige die na lange sluiting opnieuw wordt over genomen en meteen wordt gerenoveerd.
In het verleden zijn er natuurlijk tal van clubs die dit scenario doorlopen hebben, maar in tijden dat men alleen maar van ‘sluiting’ en ‘afbraak’ van een discotheek hoort in de media vonden wij dit toch wel opvallend.
In alle enthousiasme wilden we dus ook foto’s van de achterkant, en als het even kan ook van de binnenkant (uiteraard zonder braak te plegen!)
Maar dat was even zonder de hitte-zoekende camera’s gerekend die het domein bewaken.
Van zodra we de vroegere inrit afliepen naar achteren toe, hoorden we de camera onze kant op draaien.
Omdat het zeker niet onze bedoeling was om vandalisme te plegen of om ons verhaal te moeten vertellen op het politiecommissariaat zijn we dan maar stilletjes terug gegaan.
Later die dag zouden we nog een bezoek brengen aan Kokorico, de club van Roger Kerremans, 1 van de mede-oprichters van Techno Construct .
Hij vertelde ons men volop bezig was met verbouwingen van het pand om de club in 2016 te kunnen openen.
De verbouwingen waren niet zo makkelijk, er was heel wat papierwerk nodig voor het gemeentebestuur, maar in de praktijk had men ook wat moeilijkheden aangezien het pand allemaal verschillende niveau’s had binnenin.
Een naam is er helaas nog niet die we kunnen meegeven, maar wel staat vast dat de show- en lichtinstallatie van de hand van Techno Construct zullen zijn.
Als je ziet wat ze 10-15 jaar geleden klaar speelden in zalen als oa Zillion, Kokorico, Versuz, Webside,… dan kan je er prat op gaan dat de installatie in de nieuwe discotheek ongezien volk gaat trekken!
Wij kijken alvast uit naar de opening van de nieuwe discotheek en zijn blij dat deze locatie een tweede leven krijgt.
Kings Club
Volgende stop op onze route: de Hopmarkt in Aalst.
Deze 46 jaar oude House tempel mocht ook zeker niet ontbreken op ons lijstje.
Reden te meer: de (toen nog after-) club werd net voor ons bezoek een verplichte sluiting van 5 maanden opgelegd door het stadsbestuur.
We hadden contact met de eigenaar, maar die had liever niet dat we binnen een kijkje gingen nemen toen de club gesloten was.
The Kings Club opende voor het eerst in november 1969, en heeft de volle popcorn periode meegemaakt.
Door de jaren heen is de muziekstijl in de club een aantal keer verschoven, maar steeds met een eigen stijl. De laatste jaren zet de club zwaar in op House en alle varianten daarvan.
Na een flinke verbouwing wijzigde de naam ook van “The Kings club” naar “The King’s”
Recent is The King’s weer open, maar niet meer als afterclub. Je kan er dus op vrijdag- en zaterdagavond de beentjes los gooien.
Als je dacht dat de club er van binnen nog hetzelfde uit zou zien, ben je mis: er werd tijdens de sluiting geïnvesteerd in een nieuwe lichtinstallatie!
Bij onze aankomst op de Hopmarkt stonden we dus helaas voor gesloten deuren, wat ook een beetje de trieste situatie weerspiegelde waarin de club op dat moment zat.
Daarom enkel een foto van de voorgevel van de club:
Hier trouwens nog een foto van hoe diezelfde voorgevel er vroeger uit zag:
Op die foto is trouwens ook de toemalige club/bar ‘Popeye’ te zien, die heden ten dage als ‘The Tube’ door het leven gaat, zij aan zij met The Kings.
Fuse
Ook de Fuse in Brussel mocht niet ontbreken.
Eerlijk toegegeven, we hebben geprobeerd om deze locatie te vermijden en dat had niets met de club maar alles met de locatie te maken: centrum Brussel.
Niet onze favoriete plek, ook al was het overdag.
Toen we de Blaesstraat in reden, stond de straat vol geparkeerde auto’s en was er amper plaats.
We moesten onze auto enkele straten verder plaatsen en te voet op pad.
Ook hier een gesloten deur, ondanks het feit dat de club weer open is na een korte verplichte sluiting.
Maar toch dit plaatje van de voordeur:
De club opende in 1994, uit de grond gestampt door 2 Techno liefhebbers.
1 van hen zette datzelfde jaar trouwens ook I Love Techno op de rails.
Voor wie de Fuse nog niet zo goed kent: het is DE Technotempel van Belgie en ver daar buiten.
De club gaat er prat op om de beste muziek voor te schotelen aan het publiek. En dat bewijst de ellenlange ‘wall of fame’ op hun website: zowat elke grote techno-naam heeft hier achter de draaitafels gestaan.
Jammer dat we binnen geen kiekje konden nemen , maar toch blij dat we deze gedaan hebben.
Meer info van de club vindt je op hun website of facebookpagina.
Silo
Next stop on the list: de Silo in Leuven.
Ook al ettelijke jaren actief in de business en een goed gekend begrip in het Leuvense.
De club die het schoolvoorbeeld is van burgerwaanzin moest in 2011 zijn deuren sluiten nadat een bewoner boven (!!) de nachtclub ging klagen over het nachtlawaai.
Na 2jaar leeg gestaan te hebben zijn er nu af en toe nog feestjes te doen.
Helaas waren alle deuren op slot en gaf de eigenaar niet thuis, dus moesten we het houden met deze foto’s aan de buitenkant.
Wil je de Silo nog volgen?
Dat kan op www.silo.be of facebook.
The Box
Van Sint-Katelijne-Waver naar Heist-op-den-Berg:
The Box was de volgende locatie op onze wishlist.
en jongens, stond deze er al lang op! Deze locatie stond reeds op de lijst van onze eerste toer, maar viel er jammer genoeg af.
Toch redenen genoeg om hem bovenaan ons nieuw lijstje te zetten.
The Box is namelijk een afterclub in het centrum van de stad, vlak bij een grote parking. Redelijk uniek.
Bovendien stond het gebouw lang leeg na de sluiting van de club waardoor het gebouw wat vervallen geraakte.
Ondanks het kleine gebouw is het toch een zeer herkenbaar gebouw.
Dit is de foto die we vonden op het wereldwijde web van The Box in meer herkenbare tijden:
En dan het gebouw zoals wij het aantroffen:
Jep, daar kan je niet om heen. Dit bijzondere gebouw springt direct in het oog, zelfs nu het een frituur is 🙂
Toeval of niet, het was (bijna) middag en onze maag knorde. Wij, als discotheekfreaks, konden NIET ANDERS dan een frietje steken op deze locatie!
Dit is trouwens de ‘zijkant/achterkant’ van het gebouw, en nee de witte verf is een nieuw laagje. Dus niet het originele ‘the box’-wit.
en dit de voorkant:
En dus wij naar binnen om een frietje te steken.
Binnen gekomen hadden we nog even bij de eigenares gepolst “Dit is toch the Box van vroeger he?”.
We kregen onze vraag met een korte en lichtjes geïrriteerde “Jah” beantwoord. De intonatie verklapte al dat ze daar niet meer over kwijt wou.
Beleefde jongens als we zijn, zijn we dan maar gaan zitten en hebben we het interieur onder de loep genomen: knappe frituur!
Fris, modern interieur en heel open.
Goed gevonden; de verschillende spreuken tegen de muur met de frit in de hoofdrol
En voor wie nog twijfelt van waar de friet komt, hangt er een mooie muurdecoratie:
Ondanks dat er binnen niets meer aan een discotheek doet denken, zal de buitenkant bij menig discotheekliefhebber nog herinneringen boven halen.
Zeker de moeite om eens te passeren!
Je vind de fritfabriek op: www.defritfabriek.be
For the love of clubbing 