Katsu

Als allerlaatste locatie van onze tweede trip stond deze locatie in Heers nog op het programma: de Katsu!

De club opende in 1996 de deuren, uit hand van de eigenaars die daarvoor nog Rave Zone Montini open hielden.
Zowel het interieur als het exterieur van de club straalden een industriële look uit.
Ook opvallende elementen in het interieur (zoals een oversized zetel) maakten populaire plekjes in de club.
Tot 2000 lokte de club diverse clubbers tot in Heers.

Nadien is er nog even het ‘discotheque Underground’ geweest, maar dat was geen hoogvlieger.

Op 10 maart 2006 ging dan afterclub Spectrum open, met residents als:
zinno, zolex, dave lambert, marco(la rocca), franky jones,…

Amper 3 weken later, op 26 maart omstreeks 15u30 viel de politie binnen voor een razzia.
Hieronder kan je het nieuwsitem hierover van VTM nieuws bekijken:

We moeten jullie niet uitleggen waarom de afterclub kort daarna de deuren sloot.

Toen wij bij het pand aankwamen was er een slaapwinkel in gevestigd.
Het pand is wel netjes onderhouden. Helaas was de winkel dicht en konden we dus geen kijkje binnenin nemen.
Zo zag de buitenkant eruit:

Van het clubverleden is niets meer te merken…
We vermoeden dat de burgemeester (de verschillende concepten ten spijt) een tevreden man is…

De vroegere bezoekers van de Katsu verenigen zich op een facebookpagina

Advertentie

Real

Na de ontnuchtering van het platgeslagen historische pand in Eksel, stonden er nog 2 stopplaatsen op onze route.
De volgende was discotheek Real in Tongeren!

Tot ons groot jolijt herkenden we het pand onmiddellijk bij onze aankomst in Tongeren.
Hoofdreden daarvoor was dat de discotheek nog steeds open is!

Zo zagen we dat er momenteel niet 1 maar 2 concepten in het pand zitten!
Zowel het hippe Xoda club als Real Club zijn gevestigd in het pand.

Toch redelijk uniek vonden wij, 2 clubs in het pand waar vroeger 1 grote discotheek huisde.

Voor de geschiedenis van deze club hebben we wel heel wat opzoekwerk gedaan.
Alles begon in 1963 toen de originele eigenaar van het pand er de dancing ‘Real’ open deed.
En niet zonder succes, want de dancing groeide al snel uit tot een megadancing die goed bekend was in Limburg en Wallonië.

Overbekend was de voorgevel van de club met zijn speciale neonkarakters.

35 jaar later, in 1998 werd de club dan overgenomen, maar bleef onder dezelfde naam doorgaan tot Real in 2011 de deuren sloot.
Al snel werd een overnemer gevonden, die de club totaal verbouwde.
Het interieur en het exterieur werden in het spierwit gestoken en de club werd Nunu herdoopt, een verderzetting van een bestaand concept uit het Luikse.

Zo zag de buitenkant er toen uit:

En dit was de binnenkant, laat ons eerlijk zijn: een pareltje! (en niet alleen de bikini-babe)

Amper 2 jaar (januari 2013) later ging de club over de kop en werd failliet verklaard door te veel schulden en te weinig inkomsten. In mei 2013 kon de eigenaar toch een doorstart maken, waarna de club even weer open ging.
In November 2013 viel het doek definitief over het Nunu concept.

Het pand stond daarna 3 maanden langer leeg, tot de zonen van de eigenaars van Nunu de het pand in 2 splitsen in februari 2014 tot de 2 concepten die momenteel in het pand huizen (Real en Xoda).
Dit zijn nog 2 foto’s van de nieuwe eigenaars en de verbouwingen (foto’s van Tongeren Vandaag):

En zo hebben we de intussen rijke geschiedenis van het pand toch een beetje met jullie kunnen delen.
Je kan club Real nog vinden op Facebook, of op Realclub.be
Club Xoda vind je eveneens op Facebook en hun website.

Baccardi’s

Onze blog word duchtig gelezen, waarvoor dank.
Velen van jullie zijn al zo vriendelijk geweest om een berichtje achter te laten, dat doet ons deugd dat jullie dezelfde passie als ons delen.

Nog een naam die al veel genoemd is in de reacties van jullie is die van Baccardi’s te Eksel.
Dus na het bezoekje van The Wall in Weelde, stuurden we onze wagen richting Hoofdstraat in Eksel.

Deze foto vonden we op de facebookpagina van Legendary Belgium Clubs, en geeft de originele weergave van het pand:

Helaas wisten reeds al van voor ons vertrek dat we dit zicht niet meer gingen te zien krijgen:
Wanneer je de naam van de discotheek door een zoekmachine haalt kom je al snel krantenartikels tegen uit 2006 waarin te lezen staat dat de eigenaar in 2000 stopte met de discotheek en geen toekomstige bestemming meer had met het pand.
Daarom wilde hij het laten afbreken. De gemeente Eksel heeft zich tegen de afbraak verzet omdat het een historisch erkend pand was uit de 19e eeuw. Er heeft vroeger zelfs nog een brouwerij in gezeten!
Helaas gaf de provincie wel toestemming voor de afbraak, waarna het gemeentebestuur wel in beroep ging maar verloor, en het pand dus alsnog werd afgebroken.

Her en der vinden we op internet nog enkele foto’s van het interieur:

De eerlijkheid gebiedt ons om te bekennen dat we bij ons eerste bezoek aan deze locatie foto’s hebben genomen van de verkeerde plek. We zaten er niet ver naast, maar het was niet de locatie waar de beroemde Limburgse dancing ooit gefloreerd heeft.
En daarom zijn we op een zonnige feestdag nogmaals in onze wagen gekropen om foto’s van grond te gaan nemen.
Dat het uitzicht ten opzichte van de eerste foto in dit bericht helemaal verandert is, moeten we je niet uitleggen: een bouwfirma is bezig met het optrekken van woningen en appartementen.

Ter vergelijking met de foto van het originele pand:

The Wall

Van de zinderende privé club in Zundert ging het naar Weelde, waar vroeger de hardcore discotheek “The Wall” gevestigd was.

The Wall geraakte vooral bij de lieverhebbers van het hardere genre bekend met de vele hardcore feestjes die er gehouden werden. Vele gabbers pendelden trouwens tussen Club X in Wuustwezel en the Wall in Weelde om de beste hardcore te kunnen aanhoren.

Hoe wij het eerst in contact kwamen met deze club, weten we niet meer. We zijn er ook nooit binnen geweest, maar toch is de naam blijven hangen. Daarom hadden we deze locatie graag bij op onze lijst gezet om te zien wat er van over gebleven is.
Opvallend is toch dat er bijzonder weinig te vinden is van deze club. Mogelijks komt dat door het genre dat een beperkte doelgroep aanspreekt, maar foto’s van het gebouw van vroeger zijn bijzonder moeilijk te vinden.

De enige deftige foto’s van het pand vonden we op de facebookpagina van Legendary Clubs:

Die opvallende rood-wit geblokte voorgevel zou in ons geheugen gegrift blijven…
Wanneer de club precies open ging, is ons onbekend. Wel kwamen we te weten dat er begin 2006 beslist werd om niet uitsluitend meer hardcore te draaien, en ook andere concepten het gebouw konden gebruiken. Helaas geen schot in de roos, want in 2007 werd The Wall failliet verklaard. In 2008 ging de unieke voorgevel tegen de vlakte en maakte nadien plaats voor een maisveld.

Het is ook dat maisveld dat we tijdens ons bezoek aan de Prinsenlaan in Weelde te zien kregen… elk spoor van de vroegere hardcore tempel is verdwenen. Als je op de vorige foto goed kijkt, kan je links op de foto nog een stukje van een houten bijgebouw zien.
Dat bijgebouw is een frituur die er nog steeds staat.

Jammer dat we niet meer van deze discotheek kunnen vertellen. Mochten we op nieuwe data stoten, horen jullie er zeker van!

Barocci

Het verslag van onze eerste trip werd uitvoerig gelezen, en er kwam menig reactie op, waarvoor dank!
Een naam die toch veel genoemd werd als ‘gemiste’ club, was die van Barocci in Zundert (NL).
Net over de grens (letterlijk) maar overbekend in de grensstreek!.
En speciaal voor jullie hebben we deze bezocht om jullie te laten zien wat er van de club geworden is.

De discotheek opende in 1991, op 24 Augustus onder de naam Mega House Temple Barocci. Residents waren Yves de Ruyter en Bart Bellens. De club werd in geen tijd bekend onder de Vlaamse en Nederlandse jongeren.
In 1993 en 1994 moest de club 2x sluiten. Na de sluiting veranderde de naam in Mega Dance Theatre Barocci.
Eind 1994 sloot de club haar deuren.

Hier kan je trouwens de originele radiospot beluisteren om de opening van de club aan de kondigen:

Zo zag het pand eruit in de jaren 90:

De discotheek werd toen open gehouden door Richard en zijn vrouw.
Nu, meer dan 20 jaar kwamen we bij het plannen van onze trip te weten dat de discotheek werd omgebouwd tot privé club Privilege.

Fascinerend voor ons was hoe een club die maar goed 3 jaar is open geweest, zulke indruk heeft achter gelaten bij de vroegere bezoekers.
Dat op zich leek ons al een fantastisch verhaal om met jullie te delen.
En daarom gingen we aan het mailen met de eigenaar van de privé club.
Aan de andere kant van het toetsenbord zat de kleinzoon van Richard, die vertelde dat het gebouw nog steeds in handen was van zijn grootouders.

Op de ietwat ongewone vraag of wij de club een bezoekje mochten brengen met onze fotocamera kwam een verassend positief antwoord.

En dus stonden wij op een zonnige zondag namiddag aan de Belgisch-Nederlandse grens in Zundert.
Rond het pand is nu een grote haag aangeplant, om zo blikken van buiten af te weren.
Het pand is nog steeds goed herkenbaar:

Als je door de grote haag komt gereden, kijk je pal op de vroegere ingang van de discotheek:

Eenmaal aangekomen werden we opgewacht door Richard, de vroegere eigenaar van de discotheek en nu van de club.
Een vriendelijke oude man die voluit verteld over de gloriejaren van de discotheek.
De opening was een groot succes, elk weekend zat de tent afgeladen vol.
Met de vele bezoekers kwamen er ook problemen. Na aanhoudende problemen zagen Richard en zijn vrouw het niet langer zitten om een discotheek open te houden, maar veranderde het concept naar privé club. Ook een schot in de roos, zo blijkt als dit concept na bijna 20 jaar nog steeds succesvol is.

Uiteraard konden wij niet anders dan aan Richard vragen hoe hij tot dit concept gekomen was? Een discotheek uitbaten leek ons toch iets heel anders dan een pand waar mannen en vrouwen hun wildste fantasie tot leven zien komen.
Bleek dat het Richard al van zijn 17e in het bloed zat om er een ‘bijverdienste’ op na te houden. Zo verhuurde hij zijn eigen kamer aan meisjes die graag mannen verwennen.
En, zo vertelde hij, de infrastructuur is niet zo gek anders dan die van een discotheek. We hadden de investering toch gedaan om de hal achter het huis te zetten, volledig met luchtverversing, bars, toiletten,… Een discotheek open houden was leuk, maar al die regeltjes en controle is niet leefbaar. En daarom hielden ze het discotheek leven voor bekeken, en richtte zich op zijn 2e ‘hobby’.

De club onderging een verbouwing, zo werden er privékamers gemaakt en werd er onder andere een jacuzzi en sauna in de main hall geplaatst.
De vroegere bezoekers zullen zeker de vele lichtjes in de vloer herinneren, die nog steeds functioneren!

Trots liet Richard ons de vroegere main hall zien, kijk en geniet mee met ons:

Aan het plafond prijkt de vroegere lichtinstallatie nog! Dit moest een vlinder voorstellen, waarvan de vleugels konden bewegen. Omdat er in de privéclub niet veel licht gewenst is, werkt de installatie niet meer, maar het blijft wel indrukwekkend!

Op de zijkant van de ‘vleugels’ staat nog duidelijk de naam van de vroegere mega dancing:

Verder in de main hall overal de doorlopende lichtjes. Knap werk!

Nog een aanzicht vanop het balkon van boven:

Iets wat Richard dacht dat de vroegere bezoekers zich ook zeker nog zullen herinneren is de speciale blacklight-verf die men gebruikt heeft her en der in de discotheek. Er zitten speciale deeltjes in die oplichten onder blacklight.

Verder zijn er nog enkele bars open, om de huidige klanten van verkoeling te voorzien na de nodige inspanningen:

Boven op het balkon werd er een zeer groot bed geïnstalleerd:

Wie vroeger bovenaan de goed verlichte trap stond, centraal in de ruimte, keek recht op het blinkende logo van Barocci. Dat logo hangt er nog steeds, ware het niet dat het nu iets anders is aangekleed:

We waren erg blij te zien dat er nog zoveel van de vroegere mega tempel bewaard is gebleven, en dat mensen zich nog steeds kunnen uitleven in het pand.

Ga je graag zelf eens een kijkje nemen? Club Privilege is bereikbaar via hun website.

De vroegere bezoeker van Barocci verzamelen zich in een Facebook groep.

Highstreet

In Hoogstraten vonden we de Highstreet, die ook niet op onze trip mocht ontbreken.

In 1984 opende de discotheek voor het eerst zijn deuren in de uithoek van de Kempen.
Berucht werd de club al die tijd niet, maar bekend wel! Na 30 jaar hield de uitbater er mee op, waarna er een aantal nieuwe concepten in het pand kwamen.
Het ene concept al succesvoller dan het andere, inmiddels is het pand nog steeds open onder Highstreet 2.0.

Bij onze aankomst in Hoogstraten zag de club er zo uit:

De grote chrome H laat er geen twijfel over bestaan waar we zijn.

Wist je trouwens dat het gebouw er vroeger iets anders uit zag?

Highstreet 2.0 is nog steeds open,
meer info vindt je op de Facebook van de club.

Club X

Van de Globe in Stabroek, naar de Qu in Brasschaat en verder naar Club X in Wuustwezel. We zijn vast niet de enigen die deze route vroeger deden, en ondanks het feit dat al deze clubs er nu niet meer zijn, deed het toch wel wat met ons.

We werden er aan herinnert dat we nooit de gelegenheid hadden om de indrukwekkende trip die we nu aan het maken waren, nooit (deels) konden maken als de zon onder gegaan was om van de ene grote bekende megadancing naar de andere te rijden.

Maar goed, nog een naam die we de eerste trip reeds op ons lijstje hadden staan, maar die we simpelweg niet gevonden hadden. Opvallend, want de vroegere dancing Cartouche/The Site enkele meters verderop hadden we wel gevonden.
En daarom deze rechtzetting 🙂

De buitengevel is maar weinig verandert, buiten de immense naamborden op de voorgevel dan. Momenteel huist er een elektriciteitsbedrijf in het pand:

En wie kent die grote groene X niet?
Club X werd in 1993 geopend, voortvloeiend uit de piratenzender Channel X. Door zijn ligging in de grensstreek trok deze hardcore discotheek al snel menig bezoekers van zowel Nederland als Belgie.
Op 8 januari 1995 kwam er een kink in de kabel toen de Belgische politie tijdens één van haar grootscheepse ‘razzia’s’ die zij in clubs hield, een kleine hoeveelheid drugs vond. De burgemeester van Wuustwezel besloot hierop Club-X 4 maanden dicht te gooien waarna de organisatie uitweek naar de 15 km verderop gelegen discotheek Qu, die al snel werd omgedoopt tot ‘Clubje X’.

Op 19 mei 1995 ging Club-X weer open en werd er naast het uitbrengen van de Club-X verzamelcd’s ook een single gereleaset: ‘The Sequel (la la la)’

Daarnaast werd er door Jambers ook een reportage gemaakt van de portier van de discotheek: Rudi De Loos.

Uiteindelijk werd de club op 1 mei 2000 gesloten door het gemeentebestuur.
Door de immense bekendheid van toen, is de club nog steeds niet vergeten!
De Facebook-pagina van de Club is nog steeds druk bezocht, en zelfs de originele website werkt nog steeds!

 

 

Qu

Net als vele jongeren in de gouden discotheekjaren gingen wij ook van Stabroek naar Brasschaat, voor de Qu.

Over deze club is ook niet heel veel bekend, maar wel dat ze veel volk trok.
Van wanneer tot wanneer de club open was, is ons onbekend gebleven.
Wel had de discotheek zoals alle clubs die tijd bijzondere aandacht van de politie.
De muziek die er gespeeld werd was van het iets stevigere type. Na de sluiting zou er ook nog even Club-X gevestigd zijn.

Dit is hoe de club er in zijn glorietijd uit zag:

Vandaag de dag vind je er helaas geen restanten van de club met strodak, maar een bowlingzaak:

Globe

Globe: ook geen onbekende in het discotheek-milieu, in tegendeel!
We hadden deze naam al op de lijst van onze eerste trip staan, maar hadden toen door gebrek aan deftige voorbereiding de locatie niet gevonden.

Daarom kwam deze naam als eerste weer op onze nieuwe lijst, en ditmaal lieten we niets aan het toeval over!
Het gebouw zou inmiddels met de grond gelijk gemaakt zijn, maar toch zou de plek zonder problemen herkenbaar moeten zijn door de 2 grote lange bomen op de parking.
En dus gingen wij weer op pad naar Stabroek, om daar inderdaad de 2 bekende bomen op de parking te vinden:

De bomen staan er nog wel, maar van het originele pand schiet werkelijk niets meer over.
Er staat nu een supermarkt in de plaats:

Opvallend is wel dat de Globe zelfs na jaren na de sluiting nog ver bekend is, maar er bijzonder weinig informatie over deze club te vinden is.
De club ging voor het eerst in 1988 open. In enkele jaren tijd groeide het bezoekersaantal van de kleine underground club aanzienlijk. Tot in 1992 de politie tot 2x toe binnen viel.
Door de nasleep van dat proces moest de club sluiten in 1993.
In 1994 ging de club weer open, wat niet door iedereen verwacht was, maar wel door velen werd toegejuicht. En terecht, de Globe was een icoon die tijd. Niet alleen omdat het 1 van de eerste afterclubs was, die ook overdag open was, maar ook voor de muziek die er gedraaid werd. Dat maakte dat de club goed bekend was onder Belgische en Nederlandse jongeren. DJ’s als Tofke en Yves de Ruyter maakten de Globe een niet te missen halte in een feest-weekend die tijd.
Niet veel later werd de club definitief door de burgemeester gesloten, waarmee een eind kwam aan de immer bekende afterclub.

De vroegere bezoekers en liefhebbers van de bekende Stabroekse club verzamelen zich op een fanpagina op Facebook.

 

 

Café d’Anvers

En om ’s morgens maar direct met de deur in huis te vallen: onze eerste echte stop Zondag was Café d’Anvers, in het midden van de rosse buurt in Antwerpen.
We hadden Zondag vroeg normaal een afspraak met de mensen van Club Elegance (Ex-Cherrymoon). Helaas kwam er niemand op de afspraak opdagen, waardoor we verder gereden zijn naar de Verversrui om dit Antwerpse icoon te bekijken.

We hadden ook naar dit management gemaild om een afspraak te maken, maar helaas zonder gevolg. Daarom waagden we onze kans om daar ’s morgens aan de bel te gaan trekken. Ook dat bleef (wat een verassing op Zondag ochtend 🙂 ) zonder antwoord.

En eerlijk toegegeven: we waren toch niet helemaal op ons gemak daar in die Verversrui. Overal meisjes van plezier, en dan 2 jongens met grote camera’s over straat. Daarom ging de camera onder de trui tot vlak voor de voorgevel.
Even kijken of er geen meisjes bij op de foto staan, en dit was het resultaat:

En dan maar snel weer naar de auto voor de volgende stop.
Wel jammer dat we geen kijkje binnenin konden nemen.

Dit Antwerpse icoon behoeft bij weinigen nog een intro: de club is al van 1989 open en trekt sindsdien van heinde en verre bezoekers. Naast tal van grote namen achter de dj-decks hosten ze ook talloze bekende concepten, en zelfs podiums op Tomorrowland en Extrema outdoor.
Ook de lichtgevende dansvloer is een bekende referentie.

Wist je trouwens dat de club ook geregeld opduikt in de DJMag’s Top 100 Club-lijst?
Niet voor niets dus dat deze grote naam niet mocht ontbreken op onze lijst.

Café d’Anvers vindt je via de website of via hun Facebook-pagina.